No niestety nie jest za dobrze. Nie słyszałem o tym filmie zbyt wiele - wiedziałem tylko o czym jest - i dzięki temu nie nastawiałem się na nic specjalnego. Szkoda, że miałem rację.
Film opowiada historię rodziny Irlandczyków, którzy po śmierci dwuletniego synka przeprowadzają się do USA. Pomysł ciekawy.
Film próbuje przekazać wiele myśli, m.in. to, że wiara czyni cuda, nie można żyć przeszłością, każdy przeżywa tragedię na swój sposób i nie mozna o tym zapominać itp. Jednakże ponieważ to wszystko juz było, a całość jest trochę zbyt ckliwa, przesłodzona i nierealna, nie robi ( przy najmniej na mnie ) wrażenia. Bohaterowie teoretycznie cierpią z powodu straty synka. Ale to cierpienie jest jakieś takie sztuczne, grane na siłę.
Do tego, ponieważ nasi bohaterowie są uchodźcami z niewielkimi pieniędzmi to na początku powinno im iść nie za dobrze. Właśnie... powinno. A idzie całkiem całkiem. Z jednej strony nie mają na wtyczkę do kontaktu za dwa dolary, z drugiej strony idą w piątkę do kina, a potem coś zjeść. Trochę to dziwne... Zamiast oboje iść do pracy - to pracuje tylko żona, a mąż przez około rok! chodzi na przesłuchania do teatrów.... Potem stawiają całe swoje zarobki na małą maskotkę E.T. aby udowodnić sobie i dzieciom, że są coś warci w tym swiecie i nie tylko przegrywają.....
Na plus można zaliczyć dobrą muzykę Gavina Fridaya i Maurice Seezer.
Całość 5/10.